A c h t e r g r o n d   w o e s t ij n z a n d

Oases en Nijlvallei.



mohammed ali moskee cairo
mohammed ali moskee cairo
mohammed ali moskee cairo
Assen - Caïro dag 1 (4 oktober 2008)
Om drie uur 's nachts arriveren we in het hotel in Caïro. Het is ondanks het nachtelijke uur nog aardig warm. In de hotelkamer staat een koelkast die het geluid maakt van een opgevoerde bromfiets. Er zit dik ijs op het vriesvakje. Uitzetten zal resulteren in een waterballet. We besluiten om het ding in de badkamer, waar een afvoerputje zit, te zetten.
Na een kort nachtje gaan we met een excursie mee. Eerst naar de Citadel waar we de Mohammed Ali moskee bezoeken. Mohammed Ali heeft in de 19de eeuw Egypte gemoderniseerd. Vanaf het terras voor de moskee zou je de piramiden kunnen zien. Inderdaad, door de smog zie je in de verte twee vage driehoekjes.
Van de Citadel rijden we naar het Egyptisch museum. Een gids laat ons de vondsten zien uit het graf van Toetanchamon. We eindigen bij het bekende gouden dodenmasker. We hebben daarna nog een uurtje om zelf door het museum te dwalen.
We eindigen de dag in de soeks van Khan al-Khalili. Een volkswijk vol met smalle straatjes en heeeeel veeeeel winkeltjes.
mohammed ali moskee cairo
mohammed ali moskee cairo
mohammed ali moskee cairo

Memphis. Ramses II
Sakkara. Trappiramide van Djoser.
Dit is een afbeelding op papyrus die we kopen
Onze namen worden in hiërogliefen naast de afbeelding geschreven
Caïro dag 2
Vandaag gaan we naar Memphis, Sakkara en de Piramides van Gizeh.
Memphis is de hoofdstad van het oude rijk. Er is niets van over. Op de plek waar ooit Memphis lag, is nu een museum met een kolossaal beeld (10 meter hoog) van Ramses II.
We gaan verder naar Sakkara. Markant is hier de trappiramide van Djoser.
Voor de lunch nog naar een winkel waar ze papyrus verkopen. Een vrouw legt ons uit hoe papyrus gemaakt wordt. Er schijnt nogal wat neppapyrus gemaakt te worden, maar hier krijgen we de garantie dat het echt is. Het certificaat bestaat uit een briefje dat ik zelf ook op de printer kan maken. We kopen een stukje papyrus met een afbeelding om thuis in te lijsten. Voor een luttel bedrag worden onze namen in hiërogliefen naast de afbeelding geschreven.
Na de lunch brengt de bus ons bij de grote piramides van Gizeh. Drie staan er op een rijtje. Piramides werden gebouwd tijdens het oude rijk. Cheops en Chefren zijn de twee grootste. De piramide van Cheops zijn we in geweest. Lange opgaande gangen, waar je gebukt doorheen moet lopen over trappen, brengen je in het hart van dit bouwwerk. Een rechthoekige ruimte waar het erg benauwd is. Geluiden die je maakt galmen door de grafkamer. Er zitten wat mensen op de grond te zingen. Opvallend is de omvang van de blokken waarmee de piramides zijn gebouwd. Zie foto rechts. Leuk om te weten is, dat de piramides in dezelfde periode zijn gebouwd als onze hunebedden.
Toeristen politie bij de piramides
Piramide van Chefren.(143 meter hoog
De ingang van de piramide van Cheops
Flats in Caïro

Kinderen worden naar school gebracht met een zak chips
Romeins amfitheater in Alexandrië
Uitzicht vanuit de hotelkamer in Alexandrië
Jongetje past op de ezel van papa
Caïro - Alexandrië dag 3
In de file verlaten we Caïro. Er is veel te zien. O.a. kinderen die net als in Nederland met een zak chips in de auto naar school gebracht worden. Onze bus met dames zonder hoofddoek krijgt veel aandacht van de Egyptische mannen. Is een vrouw zonder hoofddoek in Caïro net zoiets als een topless vrouw in Kalverstraat? Geen idee, maar de aandacht is vergelijkbaar.
In Alexandrië gaan we niet met de excursie mee. Een goed besluit blijkt later, want de bus belandt in files en deelnemers aan de excursie moeten verder lopen, als ze nog iets van de bezienswaardigheden willen zien.
We lopen eerst naar het Romeinse amfitheater. Ja, ja de Romeinen hebben ook hier hun sporen nagelaten. Net als de Grieken overigens, die hier weer eerder dan de Romeinen waren. Het was Alexander de Grote die Alexandrië zo'n 300 v. Chr. stichtte. Archimedes ontdekte hier in zijn badkuip de beroemde wet van Archimedes.
Vervolgens wandelen we naar de Catacombe van Kom Al-Shuqafa. Onderweg lopen we door een wijk waar levende dieren worden verhandeld. Konijnen, kippen, kalkoenen, duiven en ganzen. We raken de weg kwijt maar behulpzame Egyptenaren wijzen ons de weg naar de catacombe, zonder daar geld voor te willen hebben. Een nieuwe ervaring voor ons. De catacombe is een Romeinse begraafplaats. We moeten de fototoestellen inleveren. Dat is bij heel veel bezienswaardigheden in Egypte. We dalen twee verdiepingen naar beneden. De derde staat onder water. Een man wijst ons op verschillende details. Of hij gids is weten we niet. Zoals overal in Egypte doet hij dit om een fooitje te krijgen. In de catacombe zijn Egyptische, Romeinse en Griekse cultuur gemixt.
We sluiten de dag af in een visrestaurant.
Net als overal willen kinderen op de foto
Slager in Alexandrië
Levende have in de straten van Alexandrië
Voorgerechten

Motoragent voor ons
Jeep met agenten achter ons
El Alamein
El Alamein
Alexandrië - Siwa dag 4
Geen files vandaag. De komende 10 dagen zullen we niet veel auto's zien. We rijden over een eindeloze weg door de woestijn met af en toe een tegenligger. De route gaat in westelijke richting. De kant van Libië op. We krijgen politie escorte. Voor ons rijdt een motoragent en achter ons een auto met twee agenten achterin. Al jaren worden toeristenbussen in Egypte geëscorteerd. Omdat er vorige maand een aantal toeristen zijn ontvoerd, zijn de touwtjes wat strakker aangehaald. Onze chauffeur is 's avonds soms uren op het politiebureau om de escorte voor de volgende dag te regelen. Waar veel bussen zijn, zoals in de Nijlvallei, wordt in konvooi gereden.
In WO II is er flink gevochten in het gebied langs de Middellandse Zee. We proberen ons voor te stellen hoe het voor de militairen geweest moet zijn om in deze hitte te vechten. Iedere keer, als we na een stop in de bus komen, zijn we blij met de airco. We bezoeken een oorlogsbegraafplaats bij AL-Alamein. Het wordt weer eens duidelijk dat oorlog waanzin is. Jongens uit Australië en Zuid-Afrika en vele andere landen kwamen hier om dood te gaan. In tegenstelling tot de rest van Egypte, ziet de begraafplaats er keurig verzorgd uit.
Aan het eind van de middag bereiken we de oase Siwa. Het is inmiddels donker.
Alcohol is hier een vloek. Omdat we de Cola zat zijn, vragen we in een zaakje naar alcoholvrij bier. We hadden dat ergens anders te koop gezien. De man lijkt beledigd. In Siwa mag geen alcohol verkocht worden en in alcoholvrij bier zit een half procent alcohol, vertelt hij ons.
We eindigen de dag in een internetcafe. Kennelijk wordt er niet veel gebruik van gemaakt, want het toetsenbord is erg stoffig.
Gebedsruimte bij een wegrestaurant
Man bij een wegrestaurant
Avond in Siwa
Internetcafe in Siwa. Toetsenbord met woestijnstof

Meisje op stap met twee vrouwen achterin de ezelwagen
Uitzicht uit de hotelkamer in Siwa
Dadels eten in Siwa.
Het vervallen fort in Siwa
Siwa dag 5
In Siwa gaat veel vervoer per ezelwagen. Meestal een man op de bok en een geheel in het zwart geklede vrouw achterin het karretje. Alleen de ogen zichtbaar. Op de foto links is een vrolijk meisje op stap met twee vrouwen. Het is triest als je bedenkt dat dit vrolijke wicht over een paar jaar ook achterin moet zitten.
's Morgens lopen we wat rond door het dorp. Het fort in Siwa is in 1926 getroffen door drie dagen regen. Voor de huizen, die van klei en stro zijn gebouwd, is dat funest geweest. Sindsdien staan de gebouwen er vervallen bij.
In de middag maken we een excursie met landrovers. Eerst naar het bad van Cleopatra. Cleo heeft hier overigens nooit gebaad. We nemen er een verfrissende duik. Vrouwen mogen niet te bloot zijn. Hoewel het meevalt met Egyptische gluurders, houdt Heleen haar T-shirt aan. Na het bad gaat de excursie richting woestijn. De chauffeurs laten even zien wat zo'n vierwieldrive allemaal kan. Hoe harder de dames gillen hoe gekker ze gaan doen. De rit heeft een hoog Parijs-Dakar gehalte. We scheuren met hoge snelheid duinen op en af. Er wordt gestopt bij een warmwaterbron in de woestijn. Bij zonsondergang zwemmen we in een meer in een oase. De chauffeurs knielen naar het oosten om te bidden. Na een kop thee, gemaakt op een houtvuurtje, rijden we in het donker door de woestijn terug naar Siwa. Het was weer een prachtige dag.
Het Cleopatra bad
Heleen geniet zichtbaar van de warmwaterbron in de woestijn
Woestijn bij Siwa
De chauffeurs bidden bij zonsondergang

Toyota Landcruiser
Lunchstop
De lunch wordt klaargemaakt door de chauffeurs en reisleiding
Siwa - Bahariya Oase dag 6
Vandaag staan er 380 kilometers woestijn op het programma. Onze bus kan dit niet aan, vandaar dat we met landrovers gaan. De bus gaat via Caïro en is twee dagen onderweg. Grote stukken weg zijn tweebaans asfalt, maar zo hier en daar moeten we kilometers door de woestijn. Voor de lunch stoppen we in de schaduw van een paar grote rotsen.
Een vastgelopen rem wordt snel gerepareerd. Handige jongens die chauffeurs.
Een vastgelopen rem geeft wat problemen
Jeeps in de woestijn
Een blik door de achterruit

Winkelier in Bahariya
Vrouwen doen boodschappen in Bahariya
De zwarte woestijn
Bahariya Oase - Farafra Oase dag 7
Prachtig zo'n stadje in de woestijn. Ook hier vervoer per ezel en vrouwen die in gepaste kleding boodschappen doen.
We gaan eerst in Bahariya naar het museum van de vergulde mummies. Helaas mag je hier geen foto's maken.
We rijden vervolgens door de zwarte en de witte woestijn.
Aan het eind van de middag vertrekken we met jeeps de witte woestijn in om er te overnachten. Door erosie zijn hier allerlei vreemde "paddenstoelen" ontstaan. We maken er een prachtige zonsondergang mee. De begeleiders maken op een houtvuurtje het avondmaal. De vier jeeps worden in een U vorm neergezet en met kleden wordt een gezellig plekje gecreëerd. Als we gaan slapen, krijgen we de tip om onze schoenen bij ons te houden. 's Nachts komt hier een vos langs die wel eens met je schoenen kan gaan slepen.
Jammer dat het bijna volle maan is. De sterrenhemel is daardoor niet wat we ervan verwacht hadden.
Vannacht hebben we een gewapende politieman bij ons. Hij slaapt in een van de jeeps.
De witte woestijn
Kamp in de woestijn
Zonsondergang in de witte woestijn

Slapen in de woestijn
Pootafdruk van de vos
Farafra Oase dag 8
's Morgens worden we vroeg wakker in de woestijn. Dat is het nadeel als je buiten slaapt, je wordt wakker als het licht wordt.
We zien inderdaad pootafdrukken van de vos in het zand.
Het valt 's nachts mee met de kou. Een lakenzak, deken, thermo-ondergoed en een trui zijn voldoende om warm te blijven. Dit geldt voor oktober. Later in het jaar zul je meer dekens of een slaapzak nodig hebben.
Na het ontbijt rijden we nog wat door de woestijn en gaan daarna naar het hotel in Farafra om de rest van de dag te luieren. Beetje slapen na de korte nacht in de woestijn. Bovendien zijn we al acht dagen onderweg zonder rustdag, dus even uitblazen is wel prettig. We hebben hier een hotel met zwembad.
Paddenstoel in de witte woestijn
Vreemde vormen in de witte woestijn

Zelfs in de ochtendspits geen file
Gids bij de necropolis
Op natuurlijke wijze gemummificeerde lichamen
Waterpijpen in een restaurant
Farafra Oase - Dakhla Oase dag 9
De volgende oase is Dakhla.
Onderweg stoppen we bij een necropolis waar we gemummificeerde mensen in een grot kunnen zien. De lichamen zijn door het droge klimaat op natuurlijke wijze gemummificeerd.
De lunch gebruiken we in een restaurant met waterpijpen. Het roken van waterpijpen is in Egypte een normaal tijdverdrijf. Je ziet ze bij elk cafe en restaurant.
In de middag bezoeken we EL Qasr. Een dorp uit de 11e eeuw. Net als in Siwa zijn de gebouwen met "stenen" van klei en stro gebouwd. Het dorp is goed bewaard gebleven. We bezoeken de moskee, een koranschool, een graanmolen met ezelaandrijving en een dito olijfpers.
Onze medereizigers maken een tocht op een dromedaris. We hebben dat in Marokko al gedaan en gaan liever naar het hotel voor een siësta. Helaas hebben we het programma voor vandaag niet goed begrepen. We moeten wachten op de kameelsafari alvorens we naar het hotel gaan. Een close-up foto van een drommiegebit laat zien dat deze dieren geen vaste klant zijn bij de mondhygiënist. Ze hebben ook een hekel aan tandenpoetsen. Overigens zien de gebitten van veel Egyptenaren er vaak net zo uit.
Zongedroogde bouwsteen van klei en stro
Aandrijving van de graanmolen
Straatje in El Qasr
Gebit van een dromedaris

Leraar in een koranschool.
Moeders met kind.
Mannen in een cafe.
Dakhla Oase - El Kharga Oase dag 10
We starten vandaag met een bezoek aan het etnografische museum in El Kharga. Er zijn hier modellen te zien die het leven in de woestijn en oases weergeeft. Er is o.a. een voorstelling van een koranschool. De foto links is een close-up van de leraar.
Na het museumbezoek lopen we een even door het centrum van Dakhla. De vrouwen zijn hier in het zwart, maar bedekken het gezicht niet. Dat verschilt van oase tot oase. In gebieden waar het gezicht bedekt is, vragen we ons af hoe kinderen hun moeders herkennen bij het uitgaan van de school.
De rest van de dag bestaat voornamlijk uit het rijden door de woestijn met af en toe een koffiestop en fotostop.
EL Kharga is de laatste oase die we bezoeken. Het hotel ziet er vervallen uit. De vloerbedekking is kapot en het sanitair ziet bruin van het roestwater. De bedden liggen echter prima, dus we hebben er toch een goede nacht.
In een internetcafe worden we afgezet. De enige keer dat we dit in Egypte meemaken. De man vraagt veel te veel voor twee bier en een half uurtje internet. Ik ben niet alert genoeg om er iets van te zeggen. Het was ook zo'n aardige man.
Fotostop.
Lunchpauze.
Zo stel je je een oase voor.

Het schip der woestijn.
Nog meer schepen der woestijn.
Drommies hebben mooie ogen waar ze een beetje angstig uit kijken.
El Kharga Oase - Aswan dag 11
De laatste rit door de westelijke woestijn.
We zijn gewend aan het landschap. Dingen waar we in het begin foto's van maakten zijn nu dagelijkse kost geworden.
Bij een wegrestaurant staat een vrachtauto met een boot erop. Ik zeg:"Kijk nou eens, het schip der woestijn." De mensen om me heen denken dat er een kameel loopt. Als ze zich omdraaien zien ze tot hun verbazing dat het om een echt bootje gaat. Waar moet dit in vredesnaam gaan varen? In de verre omtrek is geen water te bekennen.
Op dezelfde parkeerplaats verschijnt een vrachtauto (een oude Duitse) met heel veel schepen der woestijn. De dieren liggen op hun knieën in de wagen. Waarschijlijk zijn ze op weg naar de kamelenmarkt in Caïro. Ze worden daar verkocht als vlees voor de armen.
Aan het begin van de middag komen we in Aswan. We hebben nog tijd om voor een pond met een pont over te varen naar het eiland Elefantine. Vandaag is het kennelijk gasflessendag. Een tiental vrouwen verzamelt zich bij het pontje om gasflessen te wisselen. Zie foto rechts boven.
In Aswan krijgen we een kamer met uitzicht op de Nijl. Daar droom je toch van?
Vrouwen doen het zware werk. Dat is pas emancipatie.
Aswan. Uitzicht op de Nijl vanuit de hotelkamer.
Zonsondergang in Aswan.

Tempels van Philea.
Tempels van Philea.
Hathor en Horus.
Aswan dag 12
Met een bootje gaan we naar de tempel van Philea. Door de Aswan stuwdam stond dit tempelcomplex tien maanden per jaar onder water. Om de gebouwen te redden van de verdrinkingsdood zijn ze verplaatst naar een eilandje. Het optrekje stamt uit ongeveer 350 v. Chr. De tempel is afgebouwd in de Griekse en Romeinse tijd. De tempel is gewijd aan de godin Isis.
We proberen iets te begrijpen van de vele goden, maar je raakt al snel de draad kwijt. Sommige goden zijn multifunctioneel. Isis gaat bijvoorbeeld over de huwelijkstrouw, volharding en moederschap. Hathor is de godin van de liefde, maar ook zij bemoeit zich met het moederschap.
Ik heb begrepen dat Horus je naar de hemelpoort brengt. Ter plekke word je door Osiris gewogen. Hij bepaalt of je erin mag. In alle grafkamers van farao's zijn voorstellingen te zien van de farao die zich aan de lotsbepaling door Osiris onderwerpen.
In latere tijden is de tempel door christenen als kerk gebruikt. Zij hebben de afgebeelde goden danig gehavend door de gezichten weg te hakken.
De tempel is binnen voorzien van prachtig strijklicht, zodat de reliëfs goed te zien zijn. Foto rechts.
Cartouche in reliëf.
Prachtig verlichte Hathor. (godin van de liefde, moederschap en vreugde)
Beschadigd reliëf.

Abu Simbel. De Ramsessen voor de tempel.
Heleen en René bij de Ramsessen.
Abu Simbel. Sleutel van de tempel.
Aswan (Abu Simbel) dag 13
Om vier uur 's morgens zitten we in de bus om in konvooi naar Abu Simbel te gaan. Een rit van drie en een half uur. Om half acht zijn we bij Abu Simbel. We hebben twee uur om hier rond te kijken. Eerst vertelt de gids het een en ander. Daarna kunnen we zelf nog een uurtje rond lopen. De tempels van Abu Simbel zijn, bij de komst van de hoge stuwdam in Aswan, verplaatst naar hoger gelegen gebied. Het hele project heeft zes jaar geduurd en was in 1968 klaar. De tempel heeft tot 1909 onder het zand gelegen, zodat hij er nog goed uitziet. Ramses II heeft de tempel laten bouwen. De voorgevel wordt gesierd door vier grote Ramsessen. Kennelijk was dat nodig om respect af te dwingen.
Bij de ingang herkennen we de grote sleutel van de tempel. We hebben hem gezien in de documentaire over de verplaatsing van de tempel. De suppoost wil een foto van ons maken met de sleutel. Hij doet de hele dag niet anders en verdient er een leuke cent mee, want uiteraard wordt er een fooitje verwacht. Binnen mogen we helaas geen foto's maken. Sommige mensen doen het toch en worden door de suppoosten aangesproken. De foto's worden gewist van de geheugenkaart.
's Avonds hebben we in Aswan een diner met muziek en dans.
Abu Simbel. Close up van Ramses.
Lokale muziek.
Diner in buffetvorm.

Tuigage van de felucca.
Ontspannen aan dek liggen.
Aswan (felucca tocht) dag 14
Met een felucca gaan we met de stroom mee richting Luxor. De felucca vaart al eeuwen met dezelfde tuigage. Een eenvoudig spriet tuig waar je niet veel aan hoeft te stellen. Rustig laveren we over de Nijl. We zijn met twee boten. De schipper van de andere boot maakt er een soort disco trip van. Ik ben bang dat de muziek de hele middag en avond door zal gaan. Na twee uur Bob Marley ben ik het zat en besluit tijdens de lunch van boord te gaan. Met een taxi gaan we terug naar Aswan.
Na de siësta gaan we naar het Nubisch museum. Hier zijn gouden dodenmaskers waar we zowaar foto's van mogen maken. Op de foto rechts zie je een masker van de vrouw van een priester uit de ptolemeïsche periode.
Aanleggen voor de lunchpauze.
Gouden dodenmasker in het Nubisch museum.

De tempel van Luxor.
De tempel van Luxor.
Aswan - Luxor dag 15
In de middag bereiken we Luxor. 's Avonds lopen we naar de tempel van Luxor. De verlichting geeft een bijzondere sfeer. We vragen ons af hoe ze toentertijd al deze bouwwerken hebben gerealiseerd. De zuilen zijn niet rechttoe rechtaan, maar er zitten welvingen in. Kennelijk hebben ze een soort mal gehad om alle zuilen precies hetzelfde te maken.
Op weg naar het hotel zien we een klein schoenpoetsertje. Het blijkt dat het knulletje als lokaas op het trottoir zit . Zodra je een foto gemaakt hebt, komt de vader voor de dag en vraagt geld voor de foto en het poetsen. We zijn erin getrapt. Hij wil een euro hebben, maar een pond is hier genoeg. We schatten het knulletje tussen de 3 en 4 jaar oud.
De tempel van Luxor.
Schoenpoetsertje.

De vier graven die we bezoeken in het Dal der Koningen
Stiekem gemaakte foto in de tombe van Ramses IV.
Gaatje maken in de ticket.
Toetanchamon.
Luxor dag 16
In de vroege ochtend (6 uur) gaan we met een excursie mee naar het Dal der Koningen. We bezoeken er vier graven. Je mag er niet fotograferen, maar ik maak in het geniep een foto uit de heup in de tombe van Ramses IV. Een riskante onderneming. Elders hebben we gezien dat mensen foto's van de geheugenkaart moesten wissen. De bewakers hebben kennelijk kennis van alle digi camera's.
Je koopt in het Dal der Koningen een ticket met toegang tot drie graven. Met een geavanceerd systeem maken ze bij ieder graf een gaatje in het kaartje. Zie foto links.
Voor de tombe van Toetanchamon moet een extra entreekaartje gekocht worden. De mummie van Toet ligt tegenwoordig in de tombe. Een beveiliger staat naast de mummie en biedt zijn zaklamp aan. Je raadt het al. Het gaat om een fooitje. Zelfs hier.
Na het Dal gaan we naar de Tempel van hatsjepsoet. Bijzonder aan haar was dat ze een van de zeldzame vrouwelijke farao's was.
Als laatste bezoeken we Deir El-Medina. Het dorp waar de makers van de tombes in het Dal der Koningen woonden. In hun vrije tijd maakte ze tombes voor zichzelf. Net zo mooi al die voor de farao's maar een stukje kleiner. We bezoeken er twee. Bij de ingang moet je je camera inleveren. En ja hoor, als je je camera komt ophalen verwachten ze een fooitje.
Het is erg warm vandaag. Reden om de middag slapend bij de airco door te brengen. Om een uur of zes, als het donker is, komen we weer tot leven.
Tempel van Hatsjepsoet.
Detail van een cartouche. Tempel van Hatsjepsoet.
Deir El Medina.
Beschilderde winkel.

luchtballon Luxor
brander luchtballon
zonsopkomst boven het dal der koningen
cruiseschepen op de Nijl
Luxor dag 17
Voor het eerst in ons leven gaan we met een ballonvaart mee. Je moet er wel wat voor over hebben, want het is de bedoeling dat je de zonsopkomst in de ballon ziet. Dat betekent dat je om vier uur uit bed moet. Met een bootje steken we de Nijl over. Onderweg wordt uitgelegd wat je moet doen tijdens de landing. Onder de ballon hangt een mand waar we met 28 mensen ingaan. Het zou stil zijn bij zo'n ballonvaart, maar de brander maakt een enorm lawaai. We varen voor de tweede keer vandaag over de Nijl. Deze keer met de ballon. Onder ons ligt Luxor. We komen over ons hotel en zien het zwembad op het dak. Als we voor de landing laag over de huizen vliegen, vliegen de kippen en geiten alle kanten op. Ze schrikken zich rot. We landen in de buurt van een dorpje bij Luxor. De kinderen van het dorp hollen op ons af.
Na de ballonvaart is het tijd om te ontbijten. Na het ontbijt gaan we naar de laatste tempel van deze reis. We worden een beetje tempelmoe, maar Karnak willen we toch niet overslaan. In de meeste tempels vind je geen kleuren. Vroeger moeten alle afbeeldingen wel gekleurd zijn geweest. Ik vind een gekleurd reliëf van Thot.. Zie foto rechts. Thot is de god van het schrift. Hij is hier afgebeeld met een soort beitel om hiërogliefen te maken in steen. Bij de weging van de ziel door Osiris schrijft Thot de resultaten op. Rechtsboven op de foto zie je een beschadigde cartouche. Het kwam voor dat een farao uit de gratie raakte en dat alle cartouches van de betreffende farao weggehakt werden.
Op de muren van de tempel staan hele verhalen in hiërogliefen. Op de zuilen staan wat grotere afbeeldingen. Zie foto rechts.
landing luchtbalon.
Tempel van Karnak
Thot in de Tempel van Karnak.
Details in de Tempel van Karnak.

Konvooi.
De Rode Zee.
Luxor - El Gouna dag 18
De beveiligers van de Egyptische overheid begeleiden ons vandaag weer in een konvooi. De rit gaat deels langs de Rode Zee. Het zonnetje op het water geeft prachtige kleuren blauw.
El Gouna is een vakantie dorp dat uit de grond gestampt is. Een paar jaar geleden was hier alleen maar zand en zee. Nu zijn er hotels, een golfbaan, haventjes en restaurantjes. Een heel andere wereld dan het Egypte dat we de laatste weken hebben leren kennen. Hier geen opdringerige verkopers, schoenpoetser en wat er nog meer op je af komt. De restaurants zijn hier ongeveer drie keer zo duur als we in de rest van Egypte gewend zijn. Je zit er wel lekker rustig, want het is autoluw en dientengevolge claxonvrij.
El Gouna
El Gouna

El Gouna
Aan boord
El Gouna dag 19
We geven ons op voor een snorkeltocht. Met een boot varen we ruim een uur de zee op, om bij een rif voor anker te gaan. Het is fijn om een dagje op zee te zijn. Er wordt een buffet lunch aan boord verzorgd. We liggen wat aan dek en zwemmen meerdere malen in zee. De onderwaterwereld biedt allerlei gekleurde vissen. Heleen heeft er niet veel aan want de bril moet af om te kunnen snorkelen. We vangen een glimp op van twee dolfijnen die komen mensen kijken. Of is het andersom. Wie weet.
's Avond vinden we weer een leuk restaurantje aan de haven. Eind oktober kun je 's avonds nog buiten eten.
René.
Dolfijnen

El Gouna
El Gouna - Caïro dag 20
Een lange dag. We vertrekken vannacht pas om drie uur met het vliegtuig naar Schiphol. We krijgen in Caïro nog een hotelkamer voor een paar uur. We eten voor de laatste keer op een ponton in de Nijl.
file in Cairo

entree kaartjes
Caïro - Assen dag 21 (25 oktober 2008)
Om een uur of twaalf zijn we thuis.
Moe maar voldaan. We zijn de hele nacht onderweg geweest.
Heleen heeft 600 foto's meegebracht en ik 750. Lang leve de digi camera.

                               Terug naar boven
entree kaartjes